Pid kovdroju nitcnyh svitiv
JA raptom zrozumiv,
CTCo radyj buri.
I ne tomu, ctco Hellovin,
Bo dumy zOvsim ne pohmuri,
A tjaqne Boqu na poklin.

Duca ax rvetjsja na zustritc vyjty vitru —
I osj vin zacumiv.
Zacelestiv po verhovittju —
Mene potcuv i vidpoviv.

Kruxljaj, vyruj, strimkyj, pospicnyj.
Ty syljnyj — znaju, ty takyj.
Ne nynicnij, ty vitcnyj —
Ne molodyj i ne staryj.
Zdijmaj mene, tcekaju.
Ale nitcoqo ne lamaj.
JA j sam baqato nalamaju.
Zmitsnjaty kractce pomaqaj.

418–8

Zustritcajutcy tcerqovu problemu,
Na dolju obraxajecsja.
Natknuvcysj na ricennja shemu,
Soboju pycajecsja.

Nedruqamy i voroqamy
Vyqljadajutj podraznyky —
Namaqajecsja jih omynaty.
Bez zqody jim v spivutcasnyky
Nemoxlyvo zrostaty.

Ostannij vyklyk —smertj.
TAk hotcetjsja xyty!
Vyhodytj, poky ne vmer,
Vtcysja zi smertju druxyty.